Liturgia Słowa

Multimedia

Kategorie

Kalendarz

marzec 2024
P W Ś C P S N
« lut    
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Archiwa

Historia

          W kalendarzu dziejów, które określają powstanie wielkich narodów, kultur i zdarzeń są również takie, które określają czas wielkich dzieł. Z Bożego wybrania na początku tych dzieł stawali wielcy ludzie. W historię kościoła sandomierskiego złotymi zgłoskami zapisał się ks. Prałat Antoni Rewera. Będąc człowiekiem wielkiej aktywności był twórcą i pomysłodawcą ogromnej ilości inicjatyw duszpasterskich i społecznych. Wśród nich było utworzenie kilkunastu stowarzyszeń religijnych, których zadaniem był rozwój życia religijnego w społeczeństwie, gdzie przez rozbiory i wojny została osłabiona w narodzie religijność i moralność. Każda epoka ma swoich wybitnych ludzi. W tym czasie taką postacią był ks. Rewera – gorliwy duszpasterz – społecznik. Początki Zgromadzenia Córek św. Franciszka Serafickiego przypadają na bardzo ważny etap naszych polskich dziejów – kształtowanie się i odbudowa niepodległej Ojczyzny, czas II wojny światowej oraz sytuacja narodu po wyzwoleniu. Jest to również trudny okres życia Kościoła katolickiego. To On potrafił niemalże porywać do Bożych dzieł gromadzący laikat. Jego fascynacja św. Biedaczyną z Asyżu i pragnienie utworzenia rodziny zakonnej były impulsem do zaistnienia Zgromadzenia Córek św. Franciszka Serafickiego. Dnia 4 października 1928, ks. Antoni powołał do życia Towarzystwo Domu Ludowego p.w. św. Franciszka w Sandomierzu. Ze składek III zakonu franciszkańskiego w roku 1928 zakupił dom przy ul. Krakowskiej w Sandomierzu, w którym miały odbywać się dni skupienia dla licznych stowarzyszeń religijnych. Pierwsze Tercjarki, które w nim zamieszkały, prowadziły życie wspólne, składały śluby wg Reguły III Zakonu św. Franciszka i bardzo dobrze spełniały swoje obowiązki prowadzenia Domu Ludowego, będąc jednocześnie pomocą w licznych inicjatywach duszpasterskich swego Założyciela. W niedługim czasie zaczęły zgłaszać się młode dziewczęta, pragnące nieść taką samą posługę. W tej sytuacji w 1933 roku ks. Rewera utworzył nowicjat, a s. Aniela Osmala została pierwszą przełożoną wspólnoty, która przyjęła nazwę Stowarzyszenia Sióstr św. Franciszka. Złożywszy śluby prywatne na ręce ks. Rewery, siostry, prowadziły życie we wspólnocie i wypełniały obowiązki płynące ze ślubów na podstawie Reguły III Zakonu. Przez kolejne 10 lat dom ten funkcjonował spełniając swoje statutowe założenia. Aby pełniej zaangażować się w działalność Kościoła członkinie stowarzyszenia poprosiły swojego Ojca o napisanie reguły, a tym samym wystosowały prośbę do władz kościelnych o zatwierdzenie stowarzyszenia, jako zgromadzenia zakonnego opartego na regule III – ego Zakonu św. Franciszka. W wyniku działań wojennych działalność stowarzyszenia była ograniczona. Naród i Kościół w tym czasie był mocno doświadczony tragizmem wojny. Wielu Polaków było prześladowanych włącznie z aresztowaniem i wywiezieniem do obozów. Wiosną 1942 r. w Sandomierzu hitlerowcy dokonali wielu aresztowań duchownych, a wśród nich znalazł się ks. Prałat Antoni Rewera. Sędziwy kapłan ukrywał swoich parafian poszukiwanych przez okupantów (zaangażowanych w działalność podziemną), a tym samym przyjął na siebie wyrok śmierci. Został wywieziony do obozu w Oświęcimiu, a następnie do Dachau gdzie poniósł śmierć męczeńską 1 października 1942 r. mając 75 lat życia, w tym 50 lat służby w kapłaństwie. Jego męczeńska śmierć stała się posiewem nowego dzieła, które pomimo wielu trudności i przeszkód przetrwało i już po wojnie z prawem własnym opracowanym (na podstawie wskazówek danych przez Ojca Założyciela Antoniego) przez ks. Wincentego Granata i bp. Piotra Gołębiowskiego zostało zatwierdzone 3 października 1959 roku na mocy dekretu erekcyjnego wydanego przez biskupa Jana Kantego Lorka. Odtąd Stowarzyszenie zaczęło nosić nazwę “Zgromadzenie Córek św. Franciszka Serafickiego”. Zgromadzenie pozostając na prawie diecezjalnym, z wielkim zapałem włączyło się w realizację charyzmatu Założyciela, pomagając w pracy duszpasterskiej. Siostry starały się właściwie odczytywać znaki czasu i podejmowały kolejne wyzwania. Obecnie siostry katechizują dzieci i młodzież, pełnią funkcję organistek, kancelistek, zakrystianek, pracują na plebaniach, prowadzą domy rekolekcyjne, posługują ludziom chorym i starszym. Największą radością dla wszystkich sióstr była beatyfikacja Założyciela, ks. Prał. Antoniego Rewery, w gronie 108 męczenników II Wojny światowej w dniu 13 czerwca 1999 roku, w czasie Mszy św. w Warszawie przez Ojca Świętego Jana Pawła II oraz zatwierdzenie Zgromadzenia na prawie papieskim (8 grudnia 1999 r.).
Określamy wartość wszystkiego co nas otacza, miejsca i czasu. Często pragniemy zatrzymać dobre “wczoraj”, a powinniśmy dobrem wypełniać “dziś”, tworząc jeszcze lepsze fundamenty dla “jutra”. Pamięć o przeszłości jest bardzo ważna, ponieważ ukazuje wspaniałych ludzi, którzy krocząc Bożą drogą zostawili wyraźne ślady sprawdzonych i bezpiecznych dróg wiodących do Domu Ojca.