Serce woła do serca. Pasterz woła: “pójdź za Mną”. Ale co po – wołaniu, gdy owce nie odpowiadają na głos Pasterza… Powołanie to wielki, niezasłużony dar. Łaska, by stać się darem. W ufnym przylgnięciu do Dobrego Pasterza odnajdujemy pragnienie i siłę, by miłować za tych, którzy nie chcą kochać Miłości. Pocieszać Serce Boga, który tęskni za człowiekiem. Dlatego my Córki św. Franciszka Serafickiego przyjmujemy całą wielkość i piękno naszego powołania i z woli Ojca naszego Założyciela Antoniego Rewery, kroczymy franciszkańską drogą tam gdzie jest drugi człowiek. A dziś wspieramy w sposób szczególny wszystkich powołanych do służby w Kościele i prosimy o dar nowych powołań szczególnie do naszej rodziny zakonnej. s.Julia
