W pierwszy piątek miesiąca 4 października 2024 r. nasza Rodzina zakonna Córek św. Franciszka Serafickiego świętowała swoją patronalną Uroczystość oraz 96. już Rocznicę powstania Zgromadzenia. Mszy świętej w tę Uroczystość o g. 7.00 rano przewodniczył J. E. Ks. Bp Edwar Frankowski w koncelebrze z Ks. Jackiem Beksińskim i Ks. Kapelanem Władysławem Gwoździem. Intencje Mszy świętej obejmowały jak zawsze dziękczynienie za powstanie Zgromadzenia i błogosławieństwo Boże dla Przełożonej Generalnej i wszystkich Sióstr oraz o dar nowych powołań, aby zamysł założycielski bł. Ojca Antoniego Rewery mógł być owocnie realizowany w naszych i przyszłych czasach. W dniu 4 października obchodzi swoje Imieniny S. Franciszka Laskowska, więc jeden z Celebransów sprawował Eucharystię w intencji Solenizantki. Ksiądz Biskup we wstępie do Liturgii pozdrowił serdecznie M. Victorię oraz Siostrę Przełożoną Marzenę, gratulował im osiągnięć i pięknego otoczenia domów Zgromadzenia na ul. Leszka Czarnego i życzył wielu jeszcze dobrych dzieł, by się Siostrom lepiej żyło oraz przede wszystkim nowych, gorliwych, pełnych entuzjazmu Sióstr. Homilię wygłosił Kapelan Wspólnoty. Ksiądz Kapelan przywołując historię powołania św. Franciszka, ten początek w Asyżu, gdy usłyszał od Pana Jezusa prośbę o odbudowanie Kościoła i natychmiast przystąpił do odbudowy kościółka św. Damiana, a potem kilku innych pozostających w ruinie, wyjaśniał nam i zachęcał nas i siebie, do troski o Kościół święty dzisiaj, w naszych czasach. Tak, jak wtedy, za czasów papieża Innocentego III źle się działo w Kościele, tak i teraz, na naszych oczach, źle się dzieje i trzeba gorliwą modlitwą, pracą i pokutą wesprzeć Dom Pański. Na zakończenie Mszy świętej, przed błogosławieństwem, Ksiądz Biskup złożył jeszcze Matce i Siostrom życzenia, aby radowały się bliskością św. Franciszka i tak jak nasz Założyciel bł. Antoni nigdy nie przestały zachwycać się i fascynować św. Franciszkiem, którego charyzmat przetrwał do naszych czasów i nadal zachwyca oraz jest skuteczny w ewangelizacji. A śpiew na wyjście, który zaintonowała S. Renata: “Czemu porywa nas przykład Twój” był jakby przedłużeniem tych radosnych życzeń. Trwając w tym radosnym nastroju z całego serca prośmy: “Niech rozpala nas gorliwość O zbawienie ludzkich dusz, Żaden trud, ani udręka Niech nas nie przeraża już”.
s. Klara .
