Dzisiaj we wszystkich kościołach i wspólnotach franciszkańskich, także w naszej obchodzimy święto Matki Bożej Anielskiej z Porcjunkuli. Kościół Matki Bożej Anielskiej został wybudowany w XVI wieku. Jest to renesansowa bazylika, w której w samym środku stoi mały Kościółek wybudowany w VI wieku przez pielgrzymów powracających z Ziemi Świętej. Właśnie ten Kościółek odbudował św. Franciszek i tu w 1208 lub 1209 roku Święty usłyszał słowa Ewangelii: „Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie. Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski” (Mt 10,6-10).
Kilka lat później, 2 sierpnia 1216 r. miała miejsce konsekracja Kościółka. Dlatego też we wszystkich Kościołach franciszkańskich obchodząc święto Matki Bożej Anielskiej można zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. Na prośbę Biedaczyny papież Honoriusz III zatwierdził przywilej odpustu specjalną bullą, dając w ten sposób zwykłym, ubogim ludziom możliwość uzyskania tej szczególnej łaski a w 1967 r. papież Paweł VI rozciągnął ten odpust na każdy kościół parafialny.
Kościółek Porcjunkuli w Asyżu stał się kolebką Zakonu franciszkańskiego, tu także zmarł święty Franciszek.
„Za zrządzeniem Bożym stało się, że jego [Franciszka] święta dusza uwolniona z ciała miała przejść do Królestwa niebieskiego stąd, gdzie za życia po raz pierwszy otrzymała poznanie spraw Boskich i wlanie zbawiennego namaszczenia. Chociaż bowiem wiedział, że po wszystkiej ziemi założone zostało Królestwo niebieskie i wierzył, że w każdym miejscu Bóg udziela łaski swoim wybranym, to jednak doświadczył, że miejsce kościoła świętej Maryi w Porcjunkuli napełnione jest łaską bardziej obfitą i nawiedzane przez duchy z wysoka. Przeto często mówił: „Baczcie, synowie, byście kiedyś nie opuścili tego miejsca. Jeśliby was wyrzucono na zewnątrz z jednej strony, wchodźcie z powrotem z drugiej, bo miejsce to jest naprawdę święte i mieszkanie Boga. Tutaj, gdy byliśmy nieliczni, Najwyższy pomnożył nas w liczbę; tutaj zapalił naszą wolę ogniem swej miłości; tutaj każdy, kto będzie się modlił pobożnym sercem, otrzyma to, o co by prosił, a ten, kto zgrzeszy, srożej będzie karany. Dlatego, wszyscy synowie, uważajcie to miejsce mieszkania Boga za godne czci i tutaj z całego serca uwielbiajcie Pana i dziękujcie Mu”. „Żywot” Tomasza z Celano
