GDY DOBRY PASTERZ WOŁA …
TYDZIEŃ MODLITW O POWOŁANIA
Powołanie zakonne to droga, na której wciąż odkrywamy na sobie wyjątkowe spojrzenie… spojrzenie Dobrego Pasterza, który pierwszy zastukał do drzwi młodego serca.
Myślę, że każda osoba powołana do służby Bożej została przeniknięta do wnętrza spojrzeniem Jezusa. W spojrzeniu Jezusa człowiek odkrywa siebie i zaczyna widzieć siebie „na nowo”.
Jeśli człowiek pozwoli Bogu wejść w każdą dziedzinę życia i zbliżyć się do siebie, dokonuje wyboru życiowego powołania. U jednych odpowiedź jest natychmiastowa: „Idę, Panie pełnić Twoją wolę”. Drudzy mają mnóstwo wątpliwości i pytań. Inni uciekają przed Jego spojrzeniem, nie chcą Go widzieć, bo mają inne plany życiowe. Niektórzy wprost walczą. Ale Jego spojrzenie jest przenikające i nie da się przed nim uciec. Droga może być długa, ale w końcu człowiek musi spojrzeć Mu w oczy i odpowiedzieć. Jeśli Jezus wybiera, to daje łaskę wytrwania. Jeśli ktoś wchodzi na drogę życia zakonnego, otrzymuje zadanie. Ma pomagać innym dostrzegać wzrok Jezusa i ma być przedłużeniem Jego spojrzenia. A jakie jest twoje spojrzenie? Czy jest piękne?
A jeśli Ty poczujesz na sobie spojrzenie Jezusa, co Mu odpowiesz?
Wyruszyć drogą życia zakonnego … Jak Wam to przybliżyć? Nie chcę powiedzieć, że jest to najlepszy i jedyny szlak. Żadnych reklam! Pragnę powiedzieć, że najlepszym będzie wtedy, kiedy sam Pan Jezus wybierze go dla Was i poprowadzi na Szczyt Góry.
Piękna droga życia zakonnego ma coś z wyboru czegoś całkiem nowego, nieznanego, czegoś, co fascynuje, przejmuje lękiem, przyciąga, uszczęśliwia. To krok za krokiem w drodze do coraz większego zaufania Bogu, który stopniowo będzie odkrywał kolejne i kolejne strony niesamowitej podróży. Mogę was zapewnić, że tym szlakiem idą święci i grzeszni – jest dla każdego, kto odczyta, że Bóg pragnie go nim poprowadzić. Wszyscy „wybieracze” takiej drogi są zwyczajni nie mają jakiś super cech, zdolności czy nawet pobożności, ale charakteryzuje ich jedno: ODWAGA oraz pragnienie zjednoczenia z CELEM ludzkich pragnień i marzeń – JEZUSEM CHRYSTUSEM!
Nie bójcie się! Nigdy na tej Drodze nie zostaniecie sami. Jest Dobry Pasterz, który da Wam także
towarzyszy drogi, byście razem wspierali się i pomagali sobie nawzajem. Choć ta droga jest mniej uczęszczana niż inne, to wszystko, co będzie Wam potrzebne do zbawienia, otrzymacie właśnie dlatego, że wybraliście tę drogę.
Osoby powołane pokazują światu, że wspólnoty w swej różnorodności charyzmatów i jako Kościół idziemy razem drogą wyznaczoną nam przez Jezusa. Ważne by w tej różnorodności charyzmatów to Jezus był najważniejszy, bo to Jego światło rozświetla mroki i decyduje o pięknie powołania. Osoba powołana jest zwiastunem Bożym, która w świecie ogarniętym przez mrok ma ukazywać Jezusa światło i głosić słowo nadziei. Powołani swoją codzienną ofiarą konsekrowanego życia mają wskazywać na te wartości, które przypominają o życiu nadprzyrodzonym czyli prowadzą innych do wiary w Boga i dążenia do świętości. Tego świadectwa miłości i jedności potrzeba dzisiaj światu.
Realizacja powołania nie jest możliwa bez modlitwy. Tego uczył nas nasz Założyciel Bł. O. Antoni Rewera, wiele razy przypominając, że osoba powołana to człowiek modlitwy, który jest zdolny do niesienia ludzkim sercom miłości.
Jesteś kimś wyjątkowym i niepowtarzalnym!
Twoja droga życia i powołania jest jedyna w swoim rodzaju. Bóg sam cię poprowadzi. Zaufaj MU! On wybierze to, co dla Ciebie jest najlepsze. Zmartwychwstały Jezus posyła nas – „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”! Słowem, gestem, uśmiechem i dobrym uczynkiem – głośmy Dobrą Nowinę!
Bł. Antoni Rewera sam dał nam przykład miłości Pana Boga i ludzi. Wciąż uczymy się, jak ją naśladować. Bądźmy otwarci na natchnienia Ducha Świętego, który jest Duchem Miłości. Dołączysz do nas?
Kontakt:
s. Julia Kalarus CFS (referentka powołaniowa)
tel. 790583354
s.kalarusjulia@interia.pl
